رابطه بین ورزش و محیط زیست یک خیابان دوطرفه است. در حالی که ورزش‌های فضای باز به محیط زیست وابسته هستند، سلامت محیط زیست نیز تاثیر مستقیمی بر کیفیت و ایمنی ورزش دارد. برای مثال، آلودگی هوا می‌تواند عملکرد ورزشکاران را تحت تاثیر قرار دهد و آلودگی آب می‌تواند خطراتی برای ورزش‌های آبی ایجاد کند.

تخریب محیط زیست، مانند از بین رفتن جنگل‌ها یا آلودگی مسیرهای کوهنوردی، می‌تواند فرصت‌های ورزش در فضای باز را محدود کند. تغییرات آب و هوایی نیز می‌توانند الگوهای فصلی ورزش‌های زمستانی را تغییر دهند و شرایط نامساعدی برای برخی فعالیت‌های فضای باز ایجاد کنند.

به همین دلیل، تلاش برای پایداری در ورزش نه تنها برای حفظ محیط زیست به خاطر خودش مهم است، بلکه برای اطمینان از ادامه یافتن فرصت‌های ورزش در فضای باز برای نسل‌های آینده نیز حیاتی است. حمایت از سیاست‌های محیط زیستی و اتخاذ شیوه‌های پایدار در سازمان‌های ورزشی و توسط ورزشکاران می‌تواند به ایجاد یک رابطه سالم بین ورزش و محیط زیست کمک کند.

در نهایت، درک این تاثیرات متقابل به ما یادآوری می‌کند که سلامت ما و لذت بردن از ورزش‌های فضای باز به سلامت محیط زیست گره خورده است و تلاش برای پایداری یک مسئولیت مشترک است.